Για μια καλή σχολική χρονιά με ήσυχη συνείδηση …

Δεν είναι η μοναδική φορά που η παιδεία είναι το πρώτο πεδίο που «πειράζει» μια νέα κυβέρνηση. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Η παιδεία είναι το πεδίο εκείνο που εύκολα και χωρίς πολλά πολλά γίνονται αλλαγές «για να ‘χαμε να λέγαμε». Η παιδεία έχει απευθείας «διάλογο» με το μέλλον που σημαίνει ότι κάθε κυβέρνηση ξεκινά τον κοινωνικό και οικονομικό προσανατολισμό από την αρχή της πηγής, στρέφοντας το ρου προς τα εκεί που τη βολεύει.

Επίσης, η παιδεία στη χώρα μας συνδέεται στενά με τον κοινωνικό πολιτισμό, ατυχώς όμως περισσότερο με παθολογικές κοινωνικές αναπαραστάσεις. Στις μέρες μας φαίνεται ότι για ψηφοθηρικούς λόγους και ενίσχυσης των πολιτικών χώρων, γίνεται μια προσπάθεια επιβεβαίωσης της επικρατούσας «κοινής λογικής» η οποία δεν βρίσκεται και στα καλύτερά της….

 

Έτσι, αντί να γίνεται μια προσπάθεια ουσιαστικής αλλαγής στην κοινωνία, στη χώρα, στον κόσμο, υπερτρέφονται τα στοιχεία που- αν και νοσηρά- δίνουν εύκολα ψήφο και έγκριση στο κυβερνητικό έργο (μιας και οι ψηφοφόροι βλέπουν ότι γνωρίζουν, σπανίως γνωρίζουν αυτό που βλέπουν…) αγνοώντας βέβαια ή μάλλον αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην κοινωνία του αύριο.

 

Στην εποχή μας πρέπει να βλέπουμε όμως πέρα από όλα αυτά. Η αποστολή της γενιάς μας ως γονείς είναι αυτή. Να αλλάξουμε την κοινή λογική μας. Να ξεκινήσουμε από τις προσδοκίες μας για το σχολείο των παιδιών μας. Ένα σχολείο που θα υποδέχεται τους μαθητές χωρίς διάκριση, χωρίς ταυτοποίηση θρησκεύματος, χρώματος, οικονομικής κατάστασης. Και αυτό δεν είναι ριζοσπαστικό. Να θυμίσουμε ότι αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Να αφήσουμε την επιστήμη ήσυχη στο έργο της : να διδάξει, να ενθαρρύνει τη θετική εξέλιξη του κόσμου μας είτε έχει να κάνει με τα Μαθηματικά, τη Βιολογία είτε με την Ιστορία, την Κοινωνιολογία.

Ας χαιρόμαστε τη χώρα μας ως έναν ελεύθερο τόπο, που μέσα στον ιστό της χωράει μια ζωή όμορφη για όλους. Η αποστολή των παιδιών μας στο σχολείο δεν είναι να «ανταγωνίζονται» για μια σημαία, ή να αποκτήσουν εθνική ταυτότητα. Η αποστολή του σχολείου είναι να ανοίξει τους γνωστικούς ορίζοντες των μαθητών. Όπως επίσης κι όταν περάσουν στο Πανεπιστήμιο είτε γράφοντας 8, είτε 10 είτε 20. Υπάρχει κοινωνικό κόστος αν τα παιδιά μας, ανεξάρτητα τι επάγγελμα θα ακολουθήσουν, βιώσουν την Πανεπιστημιακή φοίτηση; Μόνο κέρδος είναι αυτό για την κοινωνία.

Έχει ανοίξει ένας πραγματικά θλιβερός «δήθεν» προβληματισμός που στενεύει το εκπαιδευτικό έργο και αφήνει στην άλλη πλευρά του τείχους να γιγαντώνονται αληθινά προβλήματα στην εκπαίδευση κι αυτό δεν είναι καλό για κανένα.

E.X.