Σχολές γονέων

«Μαμά, κάτι δεν πάει καλά με μένα, ε;»

Διευκολύνοντας το παιδί να αποδεχτεί την διαφορετικότητά του.

«Πόσο βαρετό θα ήταν να ήμασταν όλοι ίδιοι»; αναρωτήθηκε ένας έφηβος καθώς προσπαθούσε να κατανοήσει αυτό που μόλις του είχε πει η μητέρα του.

Ότι δηλαδή έχει δυσλεξία και θα ήταν καλό να μάθει να διαβάζει και να γράφει με έναν κάπως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ήξερε μέχρι εκείνη την στιγμή.

Τον τελευταίο καιρό, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα διάφορα σχόλια των συμμαθητών του ότι «δεν ξέρει να διαβάζει», «να σταματήσει πια να διαβάζει συλλαβιστά», «ακόμα να μάθει να μην κάνει ορθογραφικά λάθη;».
Δεν του ήταν καθόλου εύκολο να ακούει αυτά τα σχόλια, αν και είχε πολλούς φίλους, και ήξερε πως οι περισσότεροι συμμαθητές του, το έκαναν για πλάκα…

Όταν όμως αυτά τα σχόλια, τα άκουγε και από τους γονείς του, τότε, σαν να αισθάνονταν μια ενοχή, μια υποτίμηση, και μια αίσθηση πως τελικά δεν είναι καλός στα γράμματα. Γενικότερα, αισθανόταν μια απογοήτευση για τις ικανότητές του και κατ’ επέκταση για τον εαυτό του…

Στις ημέρες που βιώνουμε, η διαφορετικότητα και η αποδοχή, είναι δύο βασικές έννοιες τις οποίες προσπαθούμε να κατανοήσουμε.

Πρόσφυγες, μετανάστες, ψυχικά ασθενείς, οικογένειες στα όρια της φτώχειας, άτομα με αναπηρία, βρίσκονται ανάμεσα στην κοινωνία και καλούμαστε να τους ακούσουμε, να τους αποδεχτούμε και να διαδηλώσουμε κατά της διαφορετικότητας.
Στα σχολεία που πηγαίνουν τα παιδιά μας πηγαίνουν παιδιά με διαφορετικό χρώμα και γλώσσα. Στην παρέα μας κάθεται για καφέ ένας άνθρωπος με αναπηρικό αμαξίδιο.
Το παιδί μας θέλει να καλέσει στα γενέθλιά του έναν φίλο του που ο μπαμπάς του την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκε να μείνει για λίγες μέρες στο νοσοκομείο γιατί «ήταν σε πολύ μεγάλη ένταση και άγχος».

Πόσο εύκολο είναι να εξηγήσουμε στο παιδί μας ότι είναι διαφορετικό;

Απευθυνθείτε σε ειδικό (ανάλογα με την συμπεριφορά του παιδιού, τα συμπτώματα, τις δυσκολίες, αναζητήστε την σωστή ειδικότητα ή/και διεπιστημονική ομάδα) και δώστε απαντήσεις σε όσα παραπάνω ερωτήματα γίνεται.

Αρχικά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα δικά μας όρια, τις δικές μας προκαταλήψεις και την δική μας στάση απέναντι στην διαφορετικότητα. Η άγνοια συνήθως οδηγεί σε φόβο και σε παρερμηνεία.

Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε στο παιδί μας για την δική του διαφορετικότητα, είναι σημαντικό, να έχουμε τις σωστές επιστημονικές και εκπαιδευτικές γνώσεις και να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε σε όσες περισσότερες ερωτήσεις του παιδιού. Ωστόσο, είναι υγιές να μην έχουμε τις απαντήσεις σε όλα. Για αυτό τον λόγο, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και τις συμβουλές του ειδικού, κανονίζουμε και προτρέπουμε το παιδί μας να κάνει συναντήσεις με κάποιον ειδικό έτσι ώστε να μπορέσει να του λύσει όλες τις απορίες του.

Αποδεχτείτε πρώτα εσείς την διαφορετικότητα του παιδιού. Συζητήστε μαζί του για τα συναισθήματά του και για τον τρόπο που το ίδιο βιώνει τον εαυτό του.

Προσπαθήστε να αφήσετε για λίγο τις δικές σας ανησυχίες και ακούστε το παιδί σας.

Αφήστε το παιδί σας ελεύθερο να εκφραστεί χωρίς να το καθησυχάσετε, να το επικρίνετε ή να αρνηθείτε την ύπαρξη του «προβλήματος» που οδηγεί στην διαφορετικότητα. Δείξτε ενσυναίσθηση (ικανότητα να κατανοούμε τα συναισθήματα του άλλου, έχοντας ταυτόχρονα συναίσθηση και των δικών μας συναισθημάτων) και μοιραστείτε με ψυχραιμία τις σκέψεις σας.

Συζητήστε με συγγενείς και φίλους για την διαφορετικότητα του παιδιού σας και εκφράστε τις δικές σας ανησυχίες σε φίλους και ανθρώπους που μπορείτε να εμπιστευτείτε.
Είναι σημαντικό να αισθάνεστε και εσείς ότι μπορείτε να βασιστείτε σε κάποιον.
Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε βρείτε τρόπους να αποφορτιστείτε συναισθηματικά είτε με σωματική άσκηση, είτε μέσω οργανωμένων ομάδων αυτοβοήθειας/αυτογνωσίας ή/και ψυχοθεραπείας, είτε βρίσκοντας τρόπους να αισθανθείτε καλύτερα.
Προσπαθήστε να βρείτε τα θετικά στοιχεία στην διαφορετικότητα του παιδιού σας και να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες του. Μην ξεχνάτε ωστόσο να αφιερώνετε χρόνο και στις δικές σας ανάγκες.

Η αποδοχή της διαφορετικότητας του παιδιού σας είναι μια συνεχόμενη και εξελισσόμενη διαδικασία. Δεν είναι κάτι στατικό, με μέση και τέλος. Καθώς μεγαλώνει το παιδί σας, προκύπτουν άλλες ανησυχίες και άλλα εμπόδια. Είναι σημαντικό να είστε στην ζωή του και να το στηρίζετε με διακριτικό αλλά ουσιαστικό τρόπο.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.

hamogelo.gr

Back to top button