Μειώνονται οι προληπτικές εξετάσεις και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Τα παιδιά συνεχίζουν να βρίσκονται στο μνημονιακό στόχαστρο. Μετά τα στοιχεία που δείχνουν ότι όλο και πληθαίνει ο αριθμός των παιδιών που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, οι παιδίατροι επισημαίνουν ότι παράλληλα δέχονται πλήγμα η ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από τις πρώτες εφαρμογές της λιτότητας, τα φάρμακα που προορίζονται για τα παιδιά περιορίστηκαν σε σημαντικό βαθμό. Σταδιακά μέχρι σήμερα, δεκάδες σκευάσματα παύουν να συνταγογραφούνται παρά το γεγονός ότι έχουν να κάνουν άμεσα με την υγεία των παιδιών. Από αντιπυρετικά μέχρι αντιβηχικά φάρμακα, μέσα σε ανύποπτο χρόνο, πέρασαν στην πλευρά των «μη απαραίτητων» φαρμάκων μη προβλέποντας την κάλυψή τους από τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτομάτως, αυτό σημαίνει αύξηση του δαπανών της φαρμακευτικής κάλυψης των παιδιών με το κράτος στην ουσία να λειτουργεί εκβιαστικά απέναντι στους γονείς, ζητώντας να καλύψουν εξ’ολοκλήρου το κόστος των φαρμάκων, μην αναγνωρίζοντας καμία απολύτως αναγκαιότητα αλλά και καμία οικονομική αδυναμία.
Το ίδιο, και ίσως σε χειρότερο βαθμό συμβαίνει στις προληπτικές εξετάσεις. Παιδίατροι αναφέρουν ότι πλέον δεν μπορούν να συνταγογραφούν καμία διαγνωστική εξέταση με την ένδειξη «πρόληψη». Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα που λειτουργεί εκ των υστέρων…εφόσον δηλαδή υπάρχουν ενδείξεις. Στην ουσία, αναιρείται ένας σημαντικός ρόλος των παιδιάτρων στην κατεύθυνση της προληπτικής ιατρικής, αφαιρώντας του τα μέσα για την εφαρμόσει σε ένα πληθυσμό που στην πλειονότητά του, ζει υπό το βάρος οικονομικών προβλημάτων. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με το «φρένο» στον αριθμό των εξετάσεων…